جک هیدرولیک یک طرفه

تنها شامل یک پورت روغن است که ورود و خروج روغن از طریق آن صورت می‌گیرد. وقتی که روغن با فشار از طریق پورت به داخل محفظۀ سیلندر تغذیه می‌شود، شافت حرکت کرده و نیرو را اعمال می‌کند. حرکت شافت می‌تواند هم رو به جلو Pushing و  هم رو به عقب یا کششی Pulling باشد.

وقتی که جک کورس کاری را طی می‌کند، لازم است که برای انجام سیکل بعدی کار به حالت اولیه بازگردد و در این نوع از جک هیدرولیک دیگر فشار روغنی برای بازگشت شافت به حالت اولیه که یا حالت کاملن بسته (برای سیستم‌های فشاری یا هل دهنده) و یا حالت باز ( برای سیستم‌های کششی) اعمال نمی‌شود و تنها با خروج روغن از همان پورت ورودی، شافت به حالت اولیه باز می‌گردد. نیرویی که باعث برگشت شافت به حالت اولیه می‌گردد ممکن است از یک منبع خارجی (برای مثال یک الکتروموتور یا یک جک هیدرولیک دیگر و....) اعمال گردد و یا به وسیلۀ وزنی که روی جک هیدرولیک قرار دارد این اتفاق بیافتد (این مورد اکثرن در بالابرها وجود دارد).

در بعضی از سیستم‌ها از فنر برای برگشت شافت نیز استفاده می‌کنند. از معایب این سیستم آن است که هیچ کنترلی بر سرعت برگشت وجود ندارد و این می‌تواند باعث ایجاد اختلال در بعضی دستگاه‌ها گردد. در بعضی از جک‌های یک طرفه که عموما به صورت عمودی و رو به بالا کار می‌کنند تنها عامل برگشت شافت وزن خود آن است که تنها در صورتی توصیفه می‌شود که زمان برگشت عامل مهمی در سیستم کاری نباشد.

جک‌های یک طرفه

خود به دو بخش اصلی
A) شناور
B) پیستونی
تقسیم می‌شوند که هر کدام شرایط کاری و معایب و محاسن خود را دارند که در بخش‌های بعدی به آن اشاره خواهد شد.